Daar een schoolcarrière in grote mate de kansen op de arbeidsmarkt bepaald,  denk ik dat het zeer belangrijk is voor een school om armoede aan te pakken. Hoe kleinschalig ook, alles is beter dan de ogen te sluiten.  Want een kwaliteitsvolle baan, geeft zekerheid op een (vast en goed) inkomen.  Dus kans op een betere huisvestiging en gezondheid. En ook de kans op vrijetijdsbeleving.  Dit lijkt misschien voor velen onder ons de normaalste zaak van de wereld, maar  voor mensen die leven in armoede is vaak niet mogelijk en bittere realiteit.

Eén van de onderzoeksvragen was dan ook: “Welke rol kan ik als leerkracht samen met de leerlingen hierin spelen? Hoe kunnen we als school samen bijdragen om armoede rondom ons aan te pakken?”

Hieronder enkele tips:

Het is als leerkracht erg belangrijk om bij de start van het schooljaar een vertrouwensrelatie op te bouwen, vooral dan via informele contactmomenten.  Zo is er al een vertrouwensband wanneer er n.a.v. problemen een individueel gesprek nodig is. Want ouders van die kinderen komen vaak niet naar school,  een ouderavond of een rapportbespreking. Ze zijn vaak angstig en beschaamd.

Vaak ook zij de kinderen beschaamd voor hun ouders. Het is als leerkracht zeker belangrijk om  de tijd  te nemen om naar hen te luisteren, naar hun beleving te peilen.  En zeker ook de positieve boodschappen over het kind mee te geven.

Je kan als leerkracht ook proberen het onderwijs te laten aansluiten bij concrete ervaringen.  Bezoeken plannen in de buurt, zorgen voor wegwerpmateriaal  om mee te knutselen. Maar ook nuttige zaken aanleren, zoals fietsen oefenen in de kleuterklas, boeken ontlenen in de bib.  Je kan ook  boeken aanbieden waarin kinderen zich herkennen. En tijdens je lessen  voldoende gradaties inbouwen zodat de angst om te falen kleiner wordt. Oog, oor en tijd hebben voor het oplossen van conflicten.  Bij problemen met hygiëne zeer discreet ingrijpen.

Er bestaat ook een project rond kansarmoede waarrond kan gewerkt worden op school, namelijk Lopke.  Dit project bestaat uit activiteiten waar mee leerkrachten kinderen kunnen sensibiliseren rond het omgaan met verschillen en kansarmoede. 
Voor meer info over dit project: zie www.cego.be

 

Zijn kinderen/jongeren zich bewust van armoede in hun klas/bij vrienden/in hun straat/in België?

Zeker niet elk kind of jongere is zich bewust van armoede om zich heen. Omdat vele ouders, maar ook kinderen zich hierover schamen. Vaak kunnen deze mensen het ook erg goed verbergen.      Men krijgt ook vaak een stempel opgekleefd.   Want er hangt een soort taboe rond.                       Men zal vaak vermijden over het onderwerp te praten omdat dit erg gevoelig ligt.                   Wanneer dit het geval is zal het kind dit vaak ook voor zich houden op school.                                Maar er zijn ook ouders die dit onderwerp wel bespreken met kun kinderen, zodat zelfs heel jonge kinderen dit  begrijpen en er dan ook openlijk over praten.

Zoals ook dit onderstaande nieuwsbericht weer aantoond zijn vele mensen zich vaak niet bewust van de huidige armoede in Vlaanderen. En dan al zeker niet bij kinderen.
Nog veel te vaak wordt armoede geassocieerd met landlopers of mensen die afhankelijk zijn van voedselbedeling, maar het probleem is echter veel groter.
Vandaag zijn er reeds 600.000 armen in Vlaanderen. Ook de kinderarmoed is fors gestegen.
Eén van mijn onderzoeksvragen was dan ook :"Hoe komen jongeren in de armoede terecht?".
Dat is ook hier weer duidelijk geworden. De meeste jongeren werden in een arm gezin geboren en vaak is het heel moeilijk om deze situatie te veranderen. Het is een vicieuze cirkel waar weinigen ooit uitgeraken.

In België spreekt men dan ook van twee soorten armoede, namelijk generatiearmoede en nieuwe armoede. Bij generatiearmoede, zoals ik hiervoor al aanhaalde, wordt armoede doorgegeven van generatie op generatie. Kinderen worden in een arm gezin geboren, deze kinderen groeien op
in deze moeilijke situatie, missen van bij de start een aantal kansen die noodzakelijk zijn om later aansluiting te vinden bij de maatschappij. Wanneer deze kinderen volwassen worden en op hun beurt kinderen krijgen, wordt de armoede en het gebrek aan kansen bijna onvermijdelijk opnieuw doorgegeven.

Maar er zijn ook mensen die, ondanks een voldoende aan kansen, een diploma of werk, in de armoede verzeild geraken. Dit noemt men nieuwe armoede. Als ouder plots alleen komen te staan,  onverwacht getroffen worden door ziekte of ontslagen worden: het zijn maar enkele voorbeelden. Wanneer je dan niet over voldoende financiële reserves beschikt op dat moment, dreigen de schulden zich al gauw op te stapelen. De steun van een sociaal netwerk is dan cruciaal. Maar niet iedereen heeft iemand om op terug te vallen en als de problemen blijven aanhouden, wordt het ook voor deze mensen moeilijk te ontsnappen aan de armoede.

http://www.deredactie.be/permalink/1.1637552



do 23/05/2013 - 12:42Belga

De kinderarmoede in Vlaanderen blijft stijgen. In 2011 werd 9,7 procent van de kinderen geboren in een kansarm gezin. In 2009 was dat nog 8,2 procent. Dat blijkt uit de Armoedebarometer 2013, die vandaag werd voorgesteld.

De Armoedebarometer is een initiatief van Decenniumdoelen 2017, een samenwerkingsverband van armoedeorganisaties en sociale bewegingen die de krachten gebundeld hebben om de leefsituatie van mensen in armoede te verbeteren. Er werden in 2007 zes doelstellingen opgesteld die tegen 2017 gehaald moeten worden. Volgens Decenniumdoelen 2017 is het uiterst twijfelachtig dat de doelen gehaald zullen worden.

Belga

Zo blijkt dat steeds meer mensen hun gezondheidszorgen uitstellen om financiële redenen. Bij mensen onder de armoedegrens bedraagt dat percentage 7,9 procent, het hoogste cijfer in jaren. Een van de Decenniumdoelen is net het streven naar een halvering van de gezondheidsongelijkheid tussen rijk en arm.
Uit de barometer blijkt ook dat het percentage van de bevolking dat leeft in gezinnen zonder inkomen uit betaald werk, verder gestegen is. Bij kinderen is dat 7,2 procent, het hoogste cijfer sinds 2008.
Een van de aanhoudende problemen voor mensen in armoede is huisvesting: het aantal sociale woningen nam toe, maar de wachtlijsten blijven lang. Ongeveer een op de drie jongeren onder 18 jaar leeft in een woning van ontoereikende kwaliteit.
Het Decenniumdoel onderwijs, dat de laaggeletterdheid wil terugdringen tot 3 procent, is nog lang niet in zicht. Zo verlaat net geen 10 procent van de leerlingen ongekwalificeerd het onderwijs.